Violetta Malinowska ...a skrzydła cię poniosą...

Dalej i dalej...

(197)

W wierszach.

Życia pełno w wierszach

Jak wody w kropelkach.

Niby zmyślnie tkane

Cudem, niezbadane.

Ukryte nauki

Odczytują wnuki.

(198)

Pisać wierszem

Pisać wierszem, rzecz to błaha;

kto Człowiekiem, życiem włada.

(199)

Obiad

Pieczysty, warzywny

Mocno przyprawiony

Obiad udomowiony

Kto głodny zaproszony.

(200)

Morał

Oddziel życie od wierszy,

Bądź od nich mądrzejszy...

(201)

Miła

Od przykrej puenty wiersza,

W życiu bywaj mądrzejsza...

Niech nie powtórzą się historie
bardziej smutne i potworne.

Bywaj miła, piękne pisz wiersze,
swoim życiem poprzez serce.

(202)

Znaczy Człowiek

Człowiek znaczy więcej

Kiedy patrzy sercem.

(203)

Praca

Czy uczciwością oraz pracą,
wciąż jeszcze ludzie się bogacą?
Uczciwie: ciągle więcej pracy,
pieniędzy zaś ubywa w płacy!

(204)

W pracy

Byłoby mądrze, aby w pracy

Też o pieniądze się wzbogacić.

A powołanie z całą resztą

Zaprocentują stokroć na pewno!

Tymczasem o zarobkach cisza

Jakiś dziwny to obyczaj.

Praca za darmo, za pół pensji

Trud to daremny i nikczemny...

Google

Google Tęcza Ludomki k. Lipy

tęcza Ali S. (piękna wielokrotnie odbita)

(205)

Tęcza

Znak Bożego Przymierza

Hojność bezwarunkowa

Obdarza każdego człowieka

Każdą żywą istotę na Ziemi

Chroni przed przygodami złymi

Barwny kobierzec, skarbiec

Z którego tylko czerpać, bez końca

Ożywcze barw rozpylenie

Wody i promieni słońca

Nieskończone podniebne przestrzenie

Człowiek, Bóg i Przymierze...

(206)

Przyjaciel

Duży kredyt zaufania

Maleje z biegiem zapoznania

Mimo to jednak pozostaje

Trwać przy tobie nie przestaje.

(207)

Znowu wiosna.

Wiosna nadchodzi, czuję w kościach.

Nastrój przedwiośnia jest ciężki,

szary, przytłaczający, choć czasem

przebijają się promienie słońca.

Wzmagające się poczucie samotności

wśród otaczających mnie osób.

Rozdrażnienie z byle powodu.

I ta iluzja panowania nad rzeczywistością,

a jednocześnie bezsilność.

Mimo to wszystko toczy się zwyczajnym rytmem.

Kolejne czynności od przebudzenia

napędzają mnie po kolei.

Zwalniam, by potem przyspieszyć na krótko.

Zmęczenie wymusza odpoczynek.

Szukam ciągle oznak życia,

czekam, tęsknię, wspominam.

Znużona zabijam nudę powtarzając

nieskuteczne zaklęcia.

Mam ciągle coś do zrobienia.

Zaległe sterty czegoś

i plany do wypełnienia.

Czasem

spełniają się marzenia.

Raz na lat wieeele.

Taka odskocznia od tego co boli,

co nie jest już do spełnienia.

Przed tym co przytłacza,

czego się boję.

Pozwalam sobie wspominać

spełnione marzenia.

Niepodważalne cuda życia

Ubarwiają nijakość nie do przebycia.

Wysuszają łzy, uspokajają palpitacje serca.

Wiosna znowu kiełkuje powoli.

Google

(208)

Wiosenne porządki

Spracowane dłonie
Kolcami pokłute,
Pokrwawione,
Szostkie, brudne
bolesne w zadziorach...

Przymrużone oczy,
Olśnieniem wiosennego słońca
Przyjemny wysiłek
mozolna praca,
ociekający pot z czoła...

Zakwasy w nogach,
Strzelające bólem plecy,
Ale jeszcze trochę,
jeszcze odrobinę
Uprzątnąć skrawek pola...

Ogarnąć trochę całość
Przykucnąć, odetchnąć,
Nacieszyć oczy,
Wyprostować kości
Wiosnę przyjąć w gości

Po pieleniu ogródka u mnie zawsze zostają ślady na rękach...

Hiacynty nasze kwitną w doniczce na parapecie... żeby tego nie przegapić.

Obraz: Jacek Andrzej Rossakiewicz - Ukrzyżowanie

Witankowo

(209)

Trwam
Bywam czasem obecna.
Gdzieś jestem,
sama nie wiem gdzie dokładnie.
Myśli krążą to tu, to tam,
wirują nad głową.
Rozpierzchną się
to znów wracają
skupine nad codziennością.
Ile tego wszystkiego!
A prawda jest prosta,
nieskomplikowana,
nierozedrgana.
Czysta
jak lustro wody niezmąconej.
Pełna
świeżego powietrza.
Kipiąca życiem
jak wykluwające się pisklęta.
Święta…