Violetta Malinowska ...a skrzydła cię poniosą...

Google

(214)

Spuścić wentyl
złapać oddech
ludzki odruch
coś z człowieka...

(215)

* * *
Niebo gwiaździste nade mną,
Prawo moralne we mnie…
Pisane literą z sercem.

Wymiar właściwy człowieka
Trudny do odmierzenia
Nie mający granic, ni ceny.

Patrzy oczami dziecka
Nieskalanymi.

Widzi oczami mędrca
Z życiowym doświadczeniem.

Z prawdą, która każdego
Jak chleb i woda obdzieli

Sprawiedliwe dla wszystkich,
Ani mniej, ani więcej.

Jak ciepła dłoń,
prowadzi dziecko.

Bezpiecznie.

(216)

Prawda po środku

Czegoś nie zrozumiałeś
A urazę chowasz całe życie
Układanka złożona
Kolorami jakie wybrałeś
Prawda leży po środku
Lubisz mawiać
Ale co to właściwie znaczy
Tego nie wiesz
Osądzasz, wydajesz wyroki
Łatwo jest obwiniać
Być czyimś sędzią
Tak jakby panem.

Prawda leży po środku.

Widzieć oczami serca.
Mówić sercem.
Czuć więcej
niż czubkiem nosa.

Prawda ma różne oblicza.
I można ją podzielić
jak skarby dziedzictwa
do których mają prawo potomni.
Nie możesz ich wydziedziczać,
by więcej zostało tobie.

(217)

Innym razem

Kiedy mówisz

Może… kiedyś
Innym razem.

Jakbyś zdjął z choinki gwiazdę
Albo okna nie uchylał rankiem
Kiedy świeżość lata
uderza po nozdrzach
Jakbyś wieczorową porą
nie przechadzał się po drogach,
Które poprowadzą gdzieś donikąd
Albo w noc bezchmurną unikał nieba
Które mieniąc się uśmiecha
I rozszerza ludziom płuca
Z podziwu i oniemienia…

Innym razem
Może… kiedyś.

To nie teraz.

Znaczy nigdy.

(218)

Egoiście

Kto by chciał wyliczać
Ile to wspólnego czasu,
Ile zmartwień i kłopotów
Ile szczęścia i radości...

Jeśli nie chce z tym się liczyć
Przekreśla z byle powodu.

(219)

Fraszołka o obcych

Skiż tego co goda
wartko gańby doczeka
piedróna wzina se gorola
bez tuż dziołcha stracona

Padom ci ino w sekrycie
toć szczęśliwe wiedzie życie
dla Ślązoków stracona
dla gorola uwielbiona

Morał z tego jest bardzo prosty
Przekraczaj podziały jak mosty.

słowniczek:

fraszołka - fraszka
skiż tego - przez to
goda - mówi
wartko - szybko
gańba - hańba
piedróna - przeklęta
wzina - wzięła
se - sobie
gorol - obcy, nie Ślązak
bez tuż - przez to
dziołcha - dziewczyna
padom ci ino - mówię ci tylko
toć - tak, oczywiście, potwierdzenie pozytywne

http://plfoto.com/zdjecia_new2/1405124.jpg

(220)

Przyszedł

Przyszedł wieczorową porą

zarzucił woalkę

zmierzchem przydymionym

otulił świat przed nocą

zaczarował sny

zasłonił zasłony

Księżycowy blask

w poduszkę wtulony.

...wieczorową porą do poduszki

niech Księżycowy blask sny wśni...

http://www.ekartki.pl/cards_files/9/9831_1350%5B1%5D.jpg

(221)

Poezja

niczego nie stwierdza
poezja zadaje pytania
szuka błądzi wędruje
na skraju dróg odpoczywa
jest świadkiem
czuje opisem
podsuwa rozwiązania
porównaniami
buja w obłokach
metaforą
szybuje w przestworzach
Ona się wypowiada
czasem do rymu składa
w sercu się rozczytuje
duszą pieczętuje
słowem maluje…

(222)

Dziękuję...

dziękuję za życzenia...
uśmiech ciepły od słońca...
wspomnienie tego
co dobrze pamiętam...
docenienie człowieka...
za dobre słowo...
drzwi otwarte szeroko...
brak tego co może chłodzić...
dziękuję

za lata wspomnień...
budowanie połączeń...
razem spędzone chwile...
przyjmowane listy
wspierające odpowiedzi...
za długie modlitwy
troskę miłość szacunek...
telefon który nie milknie...
za życzliwość

za wszystko
czego nie zliczę...

Dziękuję...

(223)

Letni czas po brukach dzwoni
strugą deszczu
grzmiącymi obłoki
Błyszczy promieniami słońca
w kroplach rzęistych
Przemoknięte tłumy przechodniów
ciągną i ciągną
od świtu do zmierzchu...
A w prześwitach promieni
jak puch lekko unoszeni
Letnią porą oszołomieni...
Nasłonecznieni...

(224)

Marianna bohaterka

Wrażliwa, zwiewna

Kobieca, delikatna

Uratowała wielu

O sobie nie myślała

Ciężka praca codzienna

Na stole bochenek chleba

Dzieci przy nim siódemka

Po nocach stróżowanie

W dzień w polu harówka

Dom zawsze zadbany

W chlewiku zwierząt trzódka

Nie odpoczywała

Wciąż się zamartwiała

O swoje pociechy

W końcu wychowała

W dorosłość wyprawiła

Zginęła, ratując wielu

O sobie nie myślała

I tak młodo odeszła

Jak stal zahartowana

W końcu coś pękło

Nikt jej nie uratował

Ani nie wsparł

Cicha bohaterka

Siłaczka

Oddana dzieciom

Matka.

(225)

Przekaż

Ciepło

Domowego

Ogniska

Miękkie

Kapcie

Biorą

W objęcia

Ciepłe

Gwar

Domowego

Życia

Bliskich

Wsparcie

Poranne

Budzenie

Troska

O codzienność

I wieczorne

Harce

Na dobranoc

Kota

Mru mruczenie.

Pamięć

O bliskich

I modlitwa

Przekaż

Dalej

To wszystko…

http://www.kosciol.pl/article.php?story=20071017031152514

(226)

Nieszczęśliwy?

Nie wmawiaj sobie

Żeś nieszczęśliwszy

Od innych człowiek!

Brak czystej wody

Brak skrawka nieba

Bez krzywd, cierpienia,

Gdzie matka nie wie

Czym karmić dzieci.

To są nieszczęścia!

Toczy się wojna

O byt codzienny

Kawałek chleba

Nie o brylanty,

Lecz czystą wodę!

Wmawiaj więc innym,

Że to ich sprawa

Ważna dla wszystkich

Całego świata!

(227)

E tam!

Nie dam się,

Nie dam!

Poradzę sobie,

Poradzę!

Wyjście jest zawsze,

Jest wyjście!

Nie tak to inaczej,

Inaczej!

E tam!

Nie dam się,

Nie dam!

Zło w dobro przemienię,

Zło przemienię!

Poddaną uczynię sobie tę Ziemię,

Tę Ziemię!

I sobie żył będę,

Żył będę!

(228)

Szczęśliwi

Pomimo udręk

Szczęśliwi

Choć nie nagradzani

Szczęśliwi

Choć dni niesłoneczne

Szczęśliwi

Bogaci złotem niekoniecznie

Szczęśliwi

Choć długi do spłacenia

Szczęśliwi

Na ciągłym debecie

Szczęśliwi

Choć o nich tego nie powiecie

Szczęśliwi

Gdy im nie zrobicie nic złego

Szczęśliwi

Bo nie szukają dobrego

Szczęśliwi

Którzy wiedzą, że jest dobrze

Szczęśliwi

Nie liczą na wygraną

Szczęśliwi

Życiem jak co dzień

Szczęśliwi

Jak świeżość porannego świtu

Szczęśliwi

Rankiem w nos drapani promieniami

Szczęśliwi

Ciepłem zachodzącego słońca

Szczęśliwi

Kołdrą z gwiazd okryci

Szczęśliwi

Kołysani w kołysce księżyca

Szczęśliwi

afirmujący życie

szczęśliwi

…

(229)

Brak mi czasu

Dla świata który goni

Dla pędzących gdzieś ludzi

Nie mam czasu

Na wypełnianie kalendarza

Ale mam czas na nudę

I na to żeby zwolnić

Zatrzymać się i dumać

O tym i owym

Albo myśleć o niczym

Mam czas na czekanie

Żeby drzwi otworzyć

I przywitać człowieka

Który reklamówek nie roznosi

Lecz ma serce w plecaku

I z podróży powrócił długiej

Ma czas porozmawiać

być na dłużej

Pośmiać się razem

Mam czas łuskać orzechy

Usiąść przy stole

List napisać długi

Myśli mam czas pozbierać

Okna otworzyć z samego rana

I wpuścić promienie słońca

I cieszyć się brzaskiem

Wschodzącego poranka

Mam czas powspominać

Ludzi którzy odchodząc

Zostawili cząstkę promienną

Przebijającą się przez codzienność

Mam czas o zmierzchu

Wpatrywać się w zachody słońca

I w jaskółki krążące nad głową

I tańczyć z kroplami deszczu

Poskakać pokapać… mam czas.

Nie mam czasu na pośpiech

Na bieganie za czasem który ucieka

Ja czekam na czas na człowieka

Na odpowiednią chwilę

By stracić ją bezpowrotnie

A potem znowu zaczekać

Mam czas trwać w codzienności
Poznawać bliżej, poczekać
I tak się zaprzyjaźnić
Jak tylko stać na to człowieka!

(230)

Refleksja…

Codzienną porą dopada mnie stan zamyślenia, zadumania,

a ja nieruchomieję jak stop-klatka, chwilką zatrzymania…

(231)

Porażenie

Zasłaniam

Oczy przed blaskiem

Zabiegana

W codzienności

A jednak

Przepuszczam

Przez palce nieszczelne

Olśnienie światłości

Przyglądam się

Niepewnie

Przenikającej błękit

Obecności

Porażona obrazem

Głęboko

Dosięgam barw

Doskonałości.

(232)

Oczy

Radośnie
patrzą oczy
szczęśliwe
Czując miłość,
tryskają życiem
Spełnionym
zaraźliwie
Słonecznie,
świetliście
Nigdy im nie dość
zaspokojenia...

(233)

Chcę

patrzeć
w Twe oczy
głębokie
jak studnia
świetliste
i pełne słońca
jak w wodospadzie
się skąpać
zanurzyć głęboko
swe myśli
bez końca..

... na słońcu się wygrzewa i pozuje bez strachu... jaszczurka...